- Home
- Klachten
- Behandelingen
- Specialisaties
- Trainingen
- PRAKTIJK
- Contact
Toen ons dochtertje een half jaar oud was, leek het allemaal wat gemakkelijker te gaan. De eerste maanden waren niet bepaald makkelijk geweest. Ons dochtertje heeft een refluxziekte. Ze huilde veel, sliep slecht en weigerde haar voedsel. Nu alles wat meer onder controle was kon ik weer tevreden vooruit kijken en wist: vanaf nu wordt het alleen maar beter. Maar helaas, toen begon de ellende bij mijn man.
Mijn man kreeg allerlei vage klachten; griepklachten, darmproblemen onverklaarde koortsaanvallen en pijnklachten. Hij bleef steeds vaker een dagje thuis van zijn werk omdat hij zich niet lekker voelde. Eerst dacht ik nog wat vervelend dat hij ziek is, maar dat gaat wel weer over. Het is de tijd van het jaar (het was winter). Doordat hij ziek was kwam de zorg voor ons dochtertje op mij terecht. Ik stond iedere dag vroeg op en ook s ‘nachts ging ik mijn bed uit. De zorg voor onze dochter kwam allemaal op mijn schouders terecht. Ik was ‘24 uur per dag’ aan het zorgen. Daarnaast had ik een drukke en verantwoordelijke baan. Ik voelde mij zwaar belast.
Mijn man bleek een postnatale depressie te hebben. Hij schaamde zich om het toe te geven, maar het ouderschap viel hem ontzettend zwaar. Hij was wel blij met onze dochter en hij had geen spijt van onze keuze voor een kindje. Hij had alleen niet voorzien dat het zo slopend zal zijn. Het verdelen van de zorg viel hem niet mee. Hij raakte steeds vermoeider na de slopende nachten. Hij zag als een berg tegen de zorg op. Alle taken die daarbij kwamen kijken was hem te veel. Hij was kapot na een dag zorgen en had geen tijd meer voor zichzelf. Hij had geen energie meer voor sociale contacten en wanneer hij deze wel had was hij vaak geïriteerd. Mijn man was regelmatig somber en in zichzelf gekeerd.
Een postnatale depressie bij vaders: het bestaat
Het blijkt dat vaders – net als moeders – te maken kunnen krijgen met een postnatale depressie. Echter, er is wel een verschil tussen mannen en vrouwen. Een postnatale depressie bij jonge moeders komt vaak door een verandering in de hormoonhuishouding na de bevalling. Het heeft dus vaak een lichamelijk oorzaak. Het kan ook veroorzaakt worden door psychische of sociale factoren. Bij mannen komt het vaak door verandering in hun leven na de geboorte van een kind.
Eén op de tien mannen die voor het eerst vader wordt, krijgt te maken met een postnatale depressie, ookwel postpartum depressie genoemd. De depressieve gevoelens ontstaan vaak na drie tot zes maanden na de geboorte. Ook een abortus, een miskraam en/of een adoptie kunnen de oorzaak zijn van een postnatale depressie bij vaders.
• Slaapgebrek;
• Nieuwe verantwoordelijkheden;
• Veranderende relatie met de partner;
• Angst voor het vaderschap / zorgen over de nieuwe rol als vader;
• Niet kunnen praten over gevoelens;
• (angst voor) verlies van vrijheid;
• Financiële zorgen en het onderhouden van het gezin;
• Huilbaby;
• Een partner met een postnatale depressie.
• Somberheid, huilbuien, leeg gevoel van binnen;
• Niet lekker in je vel zitten;
• Minder of niet kunnen genieten;
• Geen of verminderde interesse in de baby (soms zelfs afkeer voor je baby);
• Overbezorgdheid naar de baby;
• Slecht slapen of juist heel veel slapen;
• Verstoring van het dag/nacht ritme;
• Extreme vermoeidheid;
• Prikkelbaarheid, agressief, woedeaanvallen;
• Gevoelens van machteloosheid
• Angst- en paniekaanvallen;
• Veel piekeren;
• Weinig zelfvertrouwen;
• Minder of geen behoefte aan sociale contacten;
• Verminderd libido.
Vaak lossen depressieve gevoelens na een tijdje wel weer op. Soms blijft de nieuwe vader hier te lang mee rondlopen. Als één van deze gevoelens gedurende enkele maanden aanhoudt en het een belemmering vormt voor het dagelijkse functioneren, kan er sprake zijn van een depressie.
Net zoals nieuwe moeders hebben vaders behoefte aan steun en een veilige plek om te praten over hun zorgen. Praat met elkaar over de veranderingen in je leven en steun elkaar! Wanneer praten met je omgeving niet afdoende blijkt te zijn, en je denkt een postnatale depressie te hebben, dan is het belangrijk om op tijd de hulp in te schakelen van een professional. Je kunt dit in eerste instantie bespreken met je huisarts. Natuurlijk kan je ook gelijk een gesprek aangaan met een psycholoog die kan beoordelen of je een postnatale depressie hebt.
Een postnatale depressie is net als een ‘gewone’ depressie goed te behandelen. Cognitieve gedragstherapie kan daarbij helpen. Je kan ook kiezen voor medicatie of de combinatie van therapie en medicatie. Veelal is cognitieve gedragstherapie afdoende. Mocht de vader een traumatische ervaring hebben meegemaakt tijdens of na de bevalling, kan het noodzakelijk zijn om EMDR-therapie te volgen.
Heb je last van een postnatale depressie? Schaam je er niet voor. Besef dat er veel meer jonge vaders zijn die hier ook last van hebben. Het blijkt dat 83 procent van de mannen die last hebben van depressieve gevoelens na een geboorte, daar met niemand over praten. Vertellen dat je depressief bent is nog steeds een taboe; van een jonge ouder wordt verwacht dat die blij is. De roze wolk lijkt een status quo waaraan je moet en wil voldoen. Je behoort uitzinnig van geluk te zijn met je (gezonde) baby. Daarnaast is al langer bekend dat mannen niet snel hulp zoeken voor psychische problemen, vooral met een depressie.
